We draaien de rollen even om.

Stel je voor:
Iemand die jij kent maakt een keuze waar jij niet achter staat.
Jij voelt: 'Dit zou mijn keuze niet zijn. Ik vind hier iets van.'

Je kunt op dat moment twee dingen doen:

1. Je kunt je er druk over maken, ongevraagd advies geven en die persoon proberen de keuze te laten veranderen. 
2. De keuze bij die ander laten, je oordeel niet uiten en denken: 'Ik ben blij dat ik die keuze niet maak.' of 'Ik had anders gekozen.'

En om het weer terug te draaien. Een ander heeft dus ook die twee opties als jij een keuze maakt.  

Als iemand jou uitnodigt om op visite te komen en jij zegt 'nee' bijvoorbeeld. 
Misschien is diegene teleurgesteld en maakt zich druk over jouw keuze.
Diegene kan denken en misschien zelfs zeggen: 'Wanneer kom je nou eens als ik je uitnodig. Je zegt altijd 'Nee'. 
En jou proberen over te halen om toch te komen. 
Of diegene kan denken/zeggen: 'Jammer, ik had het leuk gevonden als je wel kwam, maar de keuze is aan jou.'

Nog belangrijk: 
Het hebben van een oordeel is heel normaal. Het is een automatische reactie van het brein die je niet kunt tegenhouden. 
Maar het feit dat je een oordeel vormt, hoeft niet te betekenen dat je dat oordeel ook uit.
Je hoeft niet te zeggen wat je vindt, als de ander daar niet om vraagt. 
Je kunt de ander in zijn/haar waarde laten en de keuze aan diegene laten. 

Waarschijnlijk vind je het zelf ook heel vervelend als iemand ongevraagd advies geeft of jou van een bepaalde keuze probeert te weerhouden.