'Wat moet zo'n jong meisje nou met zo'n oude man?'

Je moest eens weten hoe vaak ik dat heb gehoord. 
Ik was 17, hij 31. 

Ja, ik heb me regelmatig afgevraagd of ik wel wilde daten met iemand van 14 jaar ouder, je wijkt toch af van de standaard en daar vallen mensen over, maar uiteindelijk kon ik mijn gevoel niet tegenhouden. 

Veel mensen in mijn omgeving begrepen mijn keuze niet en vonden er iets van (en vonden ook iets van hem).


En dat mag. Zij voelden niet wat ik voelde, hadden niet de gedachtes die ik had, etc. 

Die keuze was van mij. Die kwam vanuit mijn gevoel.

Dus als iemand zou vragen:
Waarom date je iemand van 14 jaar ouder, zou ik zeggen: Daarom!

Ik kan een lang verhaal ophangen en diegene argumenten vertellen, zoals:

'Leeftijd is maar een getal.'
'Hij gedraagt zich jonger dan hij daadwerkelijk is.'

Daarmee ben ik eigenlijk excuses aan het bedenken om die ander tevreden te stellen.  

Terwijl: Ik mag mijn eigen keuze ownen, er achter staan. Ik hoef andere mensen geen verklaring te geven waarom ik iemand date die ouder is. 

Again: Jouw gevoel is jouw gevoel. Iemand anders voelt niet wat jij voelt. 

Dus wat geeft ze het recht om jouw keuzes te bekritiseren? 
Zij kunnen keuzes niet vóór jou maken.

Was het een fijne relatie? Nee, zeker niet. 
Hij dominant en ik een pleaser. 

Toch ben ik van mening dat dit moest gebeuren. 
"Alles gebeurt met een reden."
Dingen komen niet zomaar op je pad. Het zijn levenslessen.
Iemand anders had mij deze lessen waarschijnlijk niet kunnen leren.
En hoewel het me jaren kost om de trauma's uit die relatie te verwerken,
heb er absoluut geen spijt van dat ik die keuze destijds heb gemaakt.


Dus net als wanneer iemand je vraagt:
'Kom je vanavond op visite?'
En jij zegt 'nee'.

Je hoeft het niet uit te leggen. Ook niet als diegene vraagt: 'Waarom niet?'
Je hoeft geen smoesjes of redenen te bedenken waarom je niet komt. Nee is nee. 

Als je zegt: 'Nee, want ik heb een drukke dag gehad.' of 'Nee, want ik moet morgen vroeg op.' 
Dan verzacht je eigenlijk het oordeel van de ander. De ander kan bijna niet teleurgesteld zijn of ervan balen want jij geeft een goede, legitieme, reden (al dan niet of het waar is). We verzachten vóór de ander en denken daarmee vóór de ander.

Newsflash! Daarmee zet je jezelf automatisch op plek 2. Je maakt het gevoel van de ander belangrijker. Als hij of zij maar tevreden is, dan is het goed. Maar maakt het jou tevreden? Geeft het jou een goed gevoel om een leugentje te vertellen?

Komt ie weer: Jouw keuze is jouw keuze. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Andere mensen komen en gaan, maar jij blijft altijd met jezelf.

En als een ander moeite heeft met het feit dat hij/zij van jou geen reden krijgt, is dat zijn/haar "probleem". Niet jouw probleem. 

De ander voelt zich misschien afgewezen en dat mag ook. Maar dat het die ander pijn doet is niet aan jou. Diegene mag zich afvragen waarom het hem of haar triggert. Hij/zij mag zich afvragen: 'Hoe komt het dat ik me hier afgewezen door voel?
Wat heb ík meegemaakt waardoor deze reactie mij raakt?' 

En tuurlijk, gewoon 'nee' of 'daarom niet' kan bot overkomen en daarom doen we dat meestal niet. 
Toch ben je niemand iets verschuldigd en mag je zonder uitleg jouw keuze maken. 

Daarom heb ik, om je te helpen met keuzes maken zonder ze uit te leggen, deze cheatsheet gemaakt.