1. Je kunt ziektes/aandoeningen genezen door je gedachten te veranderen.
Door bepaalde gedachtes te denken, gevoelens te onderdrukken, kun je ziektes ontwikkelen. En om te genezen moet je de gedachtes die je denkt veranderen. Bijvoorbeeld: Als je geen vertrouwen hebt in wat komen gaat, angst voelt voor de toekomst, dan kun je gaan ervaren dat je ogen slechter worden en je een bril voor veraf moet gaan dragen. Je durft letterlijk niet naar de toekomst te kijken. Als je vervolgens je gedachten verandert en gaat zeggen en geloven: 'Ik ben altijd veilig. Ik vertrouw het levensproces. Ik laat me leiden, door de hogere macht, in het leven.' Dan gelooft Louise dat je ogen beter worden en je van je bril af kunt komen. Louise: 'Op deze manier is zelfs kanker te genezen.'
Mee eens? Ja, ik geloof dat je ziektes kunt ontwikkelen door hoe je leeft, dat het te maken heeft met het opkroppen van gevoelens. Je hoort wel eens: 'Die persoon heeft longkanker en nog nooit gerookt.' Ik geloof dat longkanker niet perse een gevolg is van roken, maar eerder van opgekropt leed die zich vastzetten in je lichaam en de gedachtes en overtuigingen die dat leed met zich meebrengen. Ik heb ervaren dat ik van mijn hooikoorts af ben gekomen sinds ik in therapie ben en mezelf meer waarde ben gaan toekennen en me veiliger voel in mezelf. Wel voel ik toch een verschil in gradatie tussen hooikoorts en bijziendheid of kanker. Ik durf niet met volle 100% overtuiging te zeggen dat het in alle gevallen mogelijk is.
2. Ieder mens is uniek en we zijn op aarde om aan anderen te laten zien wie we zijn.
'Alles in de wereld is uniek. Er zijn geen twee dezelfde regendruppels of sneeuwvlokjes. We zijn bedoeld om verschillend te zijn. Wanneer we dat kunnen accepteren, zal het vergelijken ophouden. Als we proberen als een ander te zijn, vergaat onze ziel.'
Mee eens? Ik vind het een mooie gedachte dat iedereen zijn eigen podium pakt en ruimte mag innemen. Ik denk alleen dat het niet zo zwart/wit is als hier wordt geschetst. Ik denk dat ons brein geprogrammeerd is om bij een groep te willen horen, maar denk zeker dat het goed zou zijn om wat vaker stil te staan en te voelen en bedenken welk unieke pad jij zelf wilt bewandelen. Het doet me ook denken aan wat je ziet bij dieren, dat wanneer je afwijkt van de soort, je verstoten wordt. De "unieken" overleven het daardoor vaak niet eens. Dus onderdeel zijn van en vergelijken met een groep, heeft ook positieve kanten, lijkt mij.
3. Aan iedere toestand, in ons leven, hebben we behoefte.
'Je hebt behoefte aan de toestand waarin je verkeerd, anders zou je er geen last van hebben. Iets in ons heeft behoefte aan dik zijn, gepest worden, slechte relaties, armoede, misbruikt worden, roken etc. Die behoefte komt overeen met een overtuiging die we hebben. Je moet bereid zijn die behoefte los te laten. Als de behoefte verdwenen is, verlangen we er niet meer naar.'
Mee eens? Ik zou willen zeggen eens, maar toch voelen sommige dingen wel erg heftig. Om het voorbeeld "dik zijn" te gebruiken. Daar kan ik wel inkomen. De dikkere huid dient als bescherming. Het missen van een veilig gevoel in je jeugd zorgde er wellicht voor dat je behoefte had aan bescherming dus die ging je zelf creëren. Maar om nou te zeggen dat iemand behoefte heeft aan misbruikt worden of gepest worden vind ik een dingetje.
4. Wat jou irriteert aan een ander doe je jezelf en anderen aan.
Louise is ervan overtuigd dat je het "irritante" gedrag van anderen zelf aantrekt (wet van aantrekkingskracht). Door de gedachten die jij denkt, de acties die jij doet, spiegel je een beeld naar buiten dat bij je terug komt.
Mee eens? In eerste instantie deed het me een beetje denken aan de kernkwadranten waar we vroeger op school (pabo) mee werden doodgegooid. Kwaliteit - Valkuil - Uitdaging - Allergie. Bijvoorbeeld in mijn geval: Ik was altijd iemand die op de achtergrond bleef en een allergie had voor mensen die veel ruimte innamen. Vaak werd er dan gezegd: Het irriteert je omdat je er zelf te weinig van hebt. Daar kan ik me wel in vinden.
Het statement van Louise zegt alleen: Wat jou irriteert aan een ander doe je ook jezelf en anderen aan. In het geval van mijn irritatie voor mensen die veel ruimte innemen, herken ik me niet in zelf veel ruimte van mezelf of anderen innemen.
Wel kan ik me herkennen in andere situaties. Ik denk aan hoe ik me vaak buitengesloten heb gevoeld, en in nieuwe situaties voel ik dat nog steeds wel. Als ik dan nadenk over hoe ik dat mezelf en anderen aandoe, zie ik in dat ik mezelf, in nieuwe situaties, vaak al buiten een groep plaats en mensen op afstand houdt uit angst om niet goed genoeg te zijn. Ik sluit dus als het ware mezelf buiten en houdt anderen op afstand waardoor ik me uiteindelijk buitengesloten voel. Dat is dus wel een patroon waarbij ik de irritatie waarschijnlijk in stand houd.
5. De schuld buiten jezelf leggen, heeft geen enkele zin.
'Iemand anders de schuld geven is de beste manier om met een problemen te blijven zitten. Als we iemand anders de schuld geven, geven we onze macht uit handen. Besef: Anderen konden jou alleen leren wat zij zelf geleerd hebben. Telkens wanneer we een ander de schuld geven, nemen we geen verantwoordelijkheid voor onszelf.'
Mee eens? Het is erg makkelijk om je slachtoffer te voelen van een situatie en om anderen verantwoordelijk te maken om het probleem op te lossen, maar ik denk wel dat je een keuze hebt om slachtoffer te spelen of verantwoordelijkheid te nemen en je eigen situatie te veranderen. En dat is lastig, absoluut! Maar de keuze is er wel. Je kunt boos zijn omdat je het gevoel hebt dat anderen je buitensluiten of je kunt uitzoeken waar dat gevoel vandaan komt en dat aanpakken (om even op het vorige punt terug te komen).
6. Je kiest je eigen ouders.
'We kiezen ons geslacht, onze huidskleur, ons land en zoeken ouders die het patroon spiegelen dat we in dit leven meebrengen om aan te werken. We maken allemaal een oneindige reis door de eeuwigheid. We zijn op aarde om de lessen te leren voor onze spirituele groei. De lessen die wij moeten leren, passen perfect bij de 'zwakheden' van onze ouders.
Mee eens? Dit vind ik een lastige. Dit is zo'n ding waarbij je het geloof nergens op kunt baseren. De overige inzichten kan ik nog enigszins verklaren, dit punt absoluut niet. Heel eerlijk? Ik weet niet of ik dit geloof. Wel geloof ik dat patronen en blokkades generatie op generatie kunnen overgaan en dat jij kiest om de patronen van je ouders te kopiëren of je ertegen te verzetten en het tegenovergestelde te doen.
Tot zover dit verhaal =).
Het boek zelf lezen?
Klik op het boek om hem te bestellen.
